我是说，我是说，我是说，我是说。? ? ?მოგონებებს,რომლებიცჩვენსსამიზნედგვყავსქცეული,ემოციურირეზონანსიაქვთ
通过弗朗西丝·多兹•
《创业家》作者的观点纯属个人观点。狗万官方
您正在阅读的是Entrepre狗万官方neur Media旗下的国际特许经营杂志《Georgia》。
ანტრეპრენერებმაიციან,რომისინიწარუმატებლებიარარიან,მაგრამზოგჯერუჭირთამისდაჯერება。ფსიქოთერაპევტიგანმარტავს,თუროგორუნდამოვძებნოთასეთდროსგამოსავალიდარატომუკავშირდებაესმდგომარეობაჩვენსგადაუმუშავებელმოგონებებს。
კრისტარეგედანციფსიქოლოგიაპალოალტოში,უმთავრესადბიზნესლიდერებთანმუშაობსდახშირადხედავს,თუროგორცდილობენისინიგამკლავებასსტრესულაზრებთან,გრძნობებსადაქცევებთან。ფიქრობენ,რომსაკმარისადკარგებიარარიან,ანსაერთოდწარუმატებლებიარიან,განსაკუთრებითიმდროს,როდესაცგარკვეულიმიღწევებიაქვთ,როდესაცკომპანიისთვისფონდებისშეგროვებისეტაპზეარიან,ანკიდევ,როდესაცპროფესიულიგადაწვისპირასარიან。
ჩემთანბევრიგონიერიადამიანიმოდის,რომლებიცპროფესიულადსაკმაოდძლიერებიარიანდამათთანამსაკითხებზევმუშაობ。საქმეისარის,რომმათკომპანიისმონაცემებისმიხედვითიციან,რომწარუმატებლებიარარიანდარომსაკმარისადკარგები,ნორმალურებიანთავისუფლებიარიან”,−ამბობსის,−“დამაინც,წარუმატებლადმიაჩნიათთავი,დადებითიაზრებისდაჯერებაარშეუძლიათ”。
საინტერესოა,როგორუნდაშეძლონასეთმაადამიანებმაამუფსკრულისგადალახვა吗?რეგედანციამბობს,რომამისთვისმნიშვნელოვანიადადგენა,თურაგანსხვავებააპოტენციურ,ფარულცოდნასადაგამოხატულცოდნასშორის。გამოხატულიცოდნისშეძენაგაცნობიერებულადხდებადამისისიტყვიერადგამოვლენამარტივია。დაახლოებითრომგანვმარტოთ,ესთუნდაციმასნიშნავს,ალასკისდედაქალაქისსახელირომიცოდეთ。ხოლოპოტენციურ,ფარულცოდნასადამიანიქვეცნობიერადიძენს,მასუბრალოდშეიგრძნობს。@ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ჩვენგამოცდილებისმიხედვითვსწავლობთემოციურრეაქციებს,დაამიტომარისასერთულიმათიდავიწყებამხოლოდრაციონალურიაზროვნებით。
როდესაცრეგედანციკლიენტებთანმუშაობსდამათარაადეკვატურობისგრძნობისდაძლევაშიეხმარება,იმისდადგენასცდილობს,თურაუსიამოვნოემოციურირეაქციებიაქვთმათგაუცნობიერებლადნასწავლი。
კლიენტებმაპირველადისუნდაგამოავლინონ,თურაშეგრძნებებიაქვთ,რაიჩენსმათთანხშირადთავს,რისშეცვლასურთ。აქუარყოფითიემოციების,ქცევებისადააზრებისმთელნაკრებზეასაუბარი。“ესნამდვილადარარისსასიამოვნოსამუშაო”,−ამბობსრეგედანცი,−“რადგანთქვენნამდვილადუნდაშეურიგდეთმათდასაკუთარისხეულიუნდაგახადოთთქვენიმეგზური。მოიძიეთ,რასგაგონებთესშეგრძნება,დაროდისდასადგაგიჩნდათპირველად。?რასმახსენებს?”
ადამიანებსასეთანდათანობითშეუძლიათიმუშაონთავიანთიწარსულისიმმომენტებისგამოსავლენად,როდესაცშესაძლოამოვლენებზედესტრუქციულირეაგირებაისწავლეს。“მოგონებებს,რომლებიცჩვენსსამიზნედგვყავსქცეული,ემოციურირეზონანსიაქვთ”,−ამბობსრეგედანცი,−“როდესაცადამიანებიმათიხსენებენ,ტკივილსგრძნობენანარასასიამოვნოშეგრძნებაუჩნდებათმთელსხეულში。ამმოგონებებსთავსვერვაღწევთ,ისინიხშირადისეთგანცდასგვიქმნიან,თითქოსწარსულშიგადატანილიტკივილებიდღემდეგრძელდებადათითქოსესისტორიაჯერკიდევარდასრულებულა”。
ერთიასეთიმაგალითიშეიძლებაბავშვობიდანაციყოს,როდესაცადამიანსიმაზემეტპასუხისმგებლობასაკისრებდნენ,ვიდრერეალურადშეეძლოგამკლავებოდა。“მაგალითად,როდესაც7წლისბავშვსსთხოვენ5წლისდა——ძმებზეზრუნვასდაისამასვერაკეთებს”,−ამბობსრეგედანცი,−“ისამასვერმოახერხებსდათუმოახერხებს,კიდევუარესი,რადგანიფიქრებს,რომკიდევერთხელუნდაშეძლოსამისგაკეთება。დაამკიდევერთხელკი,ნამდვილადვეღარშეძლებს”。
გახსოვდეთ:ასეთირამარუნდაგაიხსენოთ,ესმხოლოდმოგონებაა,ეს”თქვენ”არხართ。
როდესაცადამიანითავისგონებაშიმყარადდალექილამგვარმოგონებებსავლენს,მთავარმიზნადაწმყოსადამასშორისდისტანციისშექმნაუნდაიყოს。“ჩვენგვინდათქვენსშედარებითახალგაზრდანაწილსმოვაშოროთესტვირთიდავუთხრათ−ვერშეძლებდითსაკუთარიდა——ძმებისმოვლას。我是说，我是说，我是说，我是说，我是说。ესსულაცარნიშნავს,რომწარუმატებელიხართ,ამასწარუმატებლობასთანარანაირიკავშირიარაქვს”,−ამბობსრეგედანცი,−“წარსულისმოგონებებისგამოვლენასშეიძლებაგარკვეულიდროდასჭირდესდააუცილებელიცკიგახდესმათთანბევრჯერდაბრუნება”。
თუთერაპევტსარმიმართავთდათვითონდაიწყებთამგვარიმოგონებებისგამოსავლენადმუშაობას,რეგედანციგირჩევთსაკუთართავსგარკვეულიდროგამოუყოთდღისგანმავლობაში−30წამი,წუთი,ანმაქსიმუმ10წუთი。ესარისდროიმისათვის,რომსაკუთარითავისამნაწილთანერთადდაჯდეთ。ჩაიხედეთსარკეშიანთქვენსხელებსდახედეთდაამწუთზეგაამახვილეთყურადღება。შეახსენეთსაკუთართავს,რომახლაუკვეზრდასრულიადამიანიხართდა”თქვენ”ასეთმნიშვნელობასაღარანიჭებთამმოგონებას。
ესშესაძლოამტკივნეულისამუშაოიყოს,დაამიტომარისასემნიშვნელოვანისწორიაზროვნება。“თუშეძლებთცნობისმოყვარეობითადათანაგრძნობითშეხედოთსაკუთარითავისიმნაწილს,რომელიცფიქრობს,რომწარუმატებელიხართ,დათან,ამასყოველგვარიგანკითხვისგარეშეგააკეთებთ,ესაუცილებლადუნდასცადოთ”,−ამბობსრეგედანცი,−“მაგრამთუადამიანირეალობაშიგაიჭედა,თუმთლიანადწარსულისმოგონებებზეაკონცენტრირებული,აზროვნებასვერცვლისდავერიჯერებს,რომსაკმაოდკარგადმაქვსსაქმეები,ანსაკმარისადკარგივარ,თავისუფლადშემიძლიასწორიარჩევანისგაკეთებადაძალზეუსაფრთხოდვგრძნობთავს。ამშემთხვევაში,უმჯობესიიქნება,თუთერაპიასჩაიტარებს”。
რეგედანცისთქმით,დალექილიმოგონებებისდამუშავებისსაბოლოომიზანი,“მათიმოკლევადიანი,აქტიურიმეხსიერებიდანგამოტანადადიდიხნითშენახვაა。ამშემთხვევაში,როდესაცგარკვეულიმომენტიგაგახსენდებათთქვენიწარსულიდან,იგრძნობთ,რომესისტორიაუკვედასრულებულია”。იმისგააზრება,რომესმოვლენებიწარსულშიმოხდა,იდეალურშემთხვევაში,დაგეხმარებათუპირობოდდაიჯეროთ,რომთქვენახლასაკმარისადკარგადგამოგდითყველაფერი。
