- - - - - - - - -?

დავითლეჟავა

PMCG, PMCG, PMCG, PMCG, PMCG

ბიზნესშიეკონომიკურიურთიერთობებიგანსაზღვრავსადამიანისწარმატებასდაასეთდროსმორალურიპასუხისმგებლობახანდახანხელისშემშლელიცშეიძლებააღმოჩნდეს。იშვიათიარააშემთხვევები,როდესაცბიზნესიმკაცრ,ასევთქვათ,“მორალგაცლილ”კანონებსექვემდებარება。თუმცა,ხშირადპრაგმატულიანპრაგმატიზმსმოკლებულიმიზეზებითაცკი,ბიზნესიცმორალურიპასუხისმგებლობითიმართება。საქართველოშიუკვემომრავლდაკომპანიები,რომლებიცდიდყურადღებასაქცევენეთიკურიდასოციალურისტანდარტისდანერგვას,რაცგარკვეულწილადმორალურპრინციპებთანაცასოცირდება。ეს,რათქმაუნდა,ერთიმხრივმისასალმებელიამორალურიპასუხისმგებლობისთვალსაზრისითდამეორემხრივ,ამსტანდარტისდაცვაზრდისმათსაერთაშორისოეკონომიკაშიჩართვისშანსს。თანდათანუფრომეტადმკვიდრდებაკორპორაციულისოციალურიპასუხისმგებლობა。დღესმსოფლიოშიარსებობენინვესტორები,რომლებიცინვესტირებასმხოლოდგარკვეულიეთიკური,სოციალურიდასაწარმოოსტანდარტისდამცველკომპანიებშიახდენენ。გაჩნდაპასუხისმგებლიანიინვესტიციისტერმინიდაასეთიინვესტიციებისმოცულობათანდათანიზრდება。ჩვენყოველდღიურადვიღებთგადაწყვეტილებებს,რომლებზეცჩვენიმორალურისტანდარტიახდენსგავლენას。ხანდახანმათგანგადახვევასსაკუთართავსვპატიობთ,საკუთართავსგავუგებთ,მაგრამსხვას——არა。

მოკლევადიანად,ემოციურფონზე,მორალურპასუხისმგებლობაზეუარისთქმააიოლებსცხოვრებას。თუმცა,თუკიოდესმეცდუნებადამიძლევიადამორალურიპასუხისმგებლობისგათვალისწინებითმიმიღიაგადაწყვეტილება,ახლაისდიდსიამოვნებასმანიჭებს,ხოლოსადაცისდავთმე,რბილადრომვთქვათ,“გულშიხინჯად”დამრჩა。საკუთარპრინციპებთანერთმაკომპრომისმაშეიძლებამთელიცხოვრებისგანმავლობაშინაშენებიმორალურისტანდარტისლამაზი”შენობა”საშინლადდაამახინჯოს。我是说，我是说，我是说，我是说，我是说，我是说。წარმატებაშეიძლებადავარქვათკარიერულწინსვლასანშემოსავლიანბიზნესს,თუმცაწარმატებაშეიძლებავუწოდოთასევემორალურიპასუხისმგებლობისშესრულებას。ამასთუყოველთვისახერხებ,ვფიქრობ,ესყველაზედიდიწარმატებაა。我是说，我是说，我是说，我是说，我是说მსგავსიალბათბევრსახელმწიფომოხელესჰქონიადაგანსაკუთრებულიარაფერია。მედაჩემსმეგობარსერთნაირიღირებულებებიგვქონდა。მესახელმწიფოსამსახურშიწავედიდაამანდამატებითიპასუხისმგებლობაგამიჩინა。 ერთგვარად, შეიცვალა ჩემი დამოკიდებულება მორალური პასუხისმგებლობის მიმართ. მივიჩნიე, რომ მანამდე არსებულ მეგობრულ ურთიერთობებს ჩემს გადაწყვეტილებებზე გავლენა არ უნდა მოეხდინა. მეგობარი გამინაწყენდა. მისი მორალური სტანდარტი ვერ დავაკმაყოფილე, ჩემი – კი. საქმისთვის ჩემი მიდგომა სწორი გადაწყვეტილება იყო. განა ეს წარმატება არ არის? ვფიქრობ, რომ არის. თუმცა, გულწრფელად რომ გითხრათ, ამ ფაქტის გამო კმაყოფილებას გულისწყვეტის განცდაც ახლავს. დაბოლოს: მორალური პასუხისმგებლობა – ტვირთი თუ კომფორტი? ამ კითხვას ასე ვუპასუხებ: ჩემთვის ის მოკლევადიანად ტვირთია, გრძელვადიანად – კომფორტი.